Zmiana jest zawsze cięższa niż pozostawanie w tym samym miejscu. Łatwiej jest nie wykonywać żadnych kroków, nie wychylać się i płynąć z prądem. Z drugiej strony zwykle osoby zmieniające coś w swoim życiu wydają się być szczęśliwsze. Ale zmiana może być trudna także z innych powodów…
Kariera w szeroko pojętym IT. Kiedyś – konieczne były długie studia, dużo samodzielnej pracy i mozolnie zdobywane doświadczenie. Obecnie – z każdej strony bombardują nas reklamy kursów czy bootcampów, które pozwalają osobom spoza IT na przebranżowienie.
W większości reklamy te trafiają do 30-to a nawet 40-latków, którzy mają już pracę, ale próbują coś zmienić. Temat jest mi bliski z racji tego, że sam należę do tej ciekawej pod wieloma względami grupy wiekowej. Stąd kilka moich przemyśleń o nauce nowych tematów w wieku 35 lat. Na początek jednak warto odpowiedzieć na najważniejsze pytanie…
👉👉 Czy można zacząć karierę w IT lub data science mając 35 lat? 👈👈
… Można, ale… jest to diabelnie trudne. Dlaczego?
1. Umysł 35-latka jest mniej “chłonny” niż 20-letniego studenta 🧠
Nie ma co ukrywać – nauka przychodzi nam zazwyczaj szybciej, gdy jesteśmy młodsi. Dużą rolę grają tu względy fizjologiczne oraz bagaż złych doświadczeń. Po pierwsze, proces starzenia w mózgu zaczyna się dość wcześnie – nawet około 25 roku życia. Jest to związane ze zmniejszaniem się objętości istoty szarej, która odpowiada za pamięć, inteligencję, abstrakcyjne myślenie. Dokładnie za te obszary, które są mocno cenione przez informatyków.
Po drugie nasze głupie wybory w wieku 25-35 lat mają wpływ na nasze zdolności intelektualne. Niech pierwszy rzuci kamieniem ten, kto nie zarwał nocki lub chociaż skrócił ją do 4-5 godzin przez ważny deadline w pracy, imprezowanie lub nowy sezon ulubionego serialu na Netflixie. Nie mówię już nawet o młodych rodzicach, którzy przez większość czasu nie wiedzą “czy jest wtorek, czy sierpień” oraz “czy właśnie wstali czy szykują się do spania”. 😉 Każda urwana godzina ze snu i odpoczynku to dług jaki zaciągamy z naszych przyszłych możliwości i potencjału na przykład do nauki…
Po trzecie – bardzo trudno jest z powrotem wejść na odpowiednie obroty umysłowe po dłuższej przerwie. Gdy mózg jest “rozgrzany” łatwiej podejmuje wyzwania, ale najpierw musi osiągnąć odpowiedni poziom rozruszania.
Akurat w urywaniu godzinek ze snu mam bogate doświadczenie i sam często ze zdziwieniem odkrywam jak duża jest różnica w formie kolejnego dnia po przespaniu pełnych 8 godzin. Plus druga uwaga ode mnie – widzę u siebie bardzo duże problemy z zapamiętywaniem. Mam jednak taką zasadę, że wszystko sobie zapisuję na listach – jak czegoś nie ma na liście, to raczej zapomnę tego zrobić.
2. Przebranżowienie w wieku 35 lat to większe ryzyko niż na początku kariery 🤕
W wieku 35 lat masz już pewnie ponad 10 lat pracy na karku. Przez 10 lat można już co nieco osiągnąć. Jeśli mówimy o jednej firmie to spokojnie jesteś w stanie po 10 latach zajmować stanowisko eksperckie lub być menedżerem średniego szczebla. Skakanie od firmy do firmy przez 10 lat to też cenne doświadczenie i bogata sieć kontaktów. Taki okres czasu pozwala także na to, żeby pracować “na spokojnie” – znając już specyfikę swojej branży wiesz gdzie włożyć więcej zaangażowania, a które tematy można pominąć.
I w tym momencie stajesz przed perspektywą przebranżowienia do IT. Może to oczywiste, ale warto o tym wspomnieć – w nowej firmie znajdziesz się na najniższym szczeblu. Nie będzie miało dużego znaczenia wcześniejsze stanowisko eksperckie – zaczynasz razem z pracownikami świeżo po studiach. Oczywiście samo stanowisko to tylko tytuł, jakaś przypisana nazwa. Ze stanowiskiem wiąże się jednak konkretna i wymierna kasa. W zdecydowanej większości przypadków Twoja nowa pensja nie będzie porównywalna ze starą.
Pytanie – jak z Twoją gotowością do otrzymywania od jutra na przykład połowy pensji? Warto pamiętać, że samo przebranżowienie to też wydana kasa – kursy, szkolenia, bootcampy, konsultacje itd. Czyli nie dość, że rzucasz spokojną pracę, w której nie musisz już za dużo udowadniać, to jeszcze masz zgodzić się na połowę pensji i zapłacić za to? Zmiany są ciężkie, ale… niekiedy konieczne, albo opłacalne w dłuższej perspektywie.
3. W tym wieku najczęściej masz już dużo zobowiązań 💸
Przebranżowienie w połowie lat 30-tych jest trudne również z powodów pozapracowych. Jest to wiek, w którym jesteś w “godzinach szczytu” – nie ma czasu na odpoczynek. Trzeba zarobić na utrzymanie rodziny i na coraz wygodniejszy styl życia. Albo dopiero pojawiają się dzieci (masa wydatków, duże zmiany i mało snu), albo trzeba prowadzać je do żłobka/przedszkola/szkoły (choroby, zwolnienia, wychowanie). Oczywiście hipoteka też nie spłaci się sama. To masa zobowiązań, którym nie można powiedzieć – “musicie poczekać”.
I mówię tu jedynie o sytuacji gdy zmieniamy firmę, ale nie resztę życia. Gdy w grę wchodzi relokacja za pracą do innego miasta, to dopiero zaczyna się “ostra jazda bez trzymanki”. Szukanie mieszkania, przeprowadzka, nowe placówki dla dzieci – ot takie atrakcje w czasie wolnym.
Już nie jesteś “młody/a, dyspozycyjny/a” 😉
4. Czujesz oddech “młodzieży” na plecach 💨
Wspomniałem wcześniej o tym, że po przebranżowieniu zaczynasz z tego samego poziomu co “świeżaki” po studiach. To w sumie tylko połowa medalu. Ty masz może i doświadczenie i trzy kursy programowania, ale takich rzeczy młodzież uczy się na studiach. Co roku uczelnie produkują całą rzeszę Twoich przyszłych współpracowników.
Dla nich Python, drzewa decyzyjne i gradient boosting to coś normalnego. Mieli pewnie przedmiot Machine Learning na studiach i traktują to jak podstawy. Dla Ciebie z kolei to pojęcia, których dopiero się uczysz. Również niektóre procesy myślowe mogą być dla Ciebie nieoczywiste. Studenci przyzwyczajają się do nich i wzrastają w nich przez 5 lat studiów.
No i teraz znowu warto wspomnieć temat wynagrodzenia. Świeżo po studiach pracownik nie ma aż takich wymagań płacowych co Ty. Po pierwsze – nie ma doświadczenia, którym można by zaimponować pracodawcy, po drugie – w sumie nie potrzebuje zarabiać aż tyle pieniędzy (bez hipoteki, bez rodziny, bez dzieci). A nie ma się co oszukiwać – firmy liczą kasę i często to oczekiwania płacowe są najważniejszym kryterium wyboru idealnych nowych pracowników.
5. Musisz znaleźć czas na naukę 🕰️
Zadaniem studenta jest… uczenie się. Będąc na studiach możesz uczyć się po kilka godzin dziennie i to nawet pracując wieczorowo. Masz do tego zarówno przestrzeń czasową, jak i warunki na uczelni.
No i teraz nasz tytułowy 35 latek. Przez 8 godzin dziennie ma etatową pracę, a po południu dzieciaki w domu. Wieczorami zaś próbuje ogarnąć bałagan w domu. Spróbuj teraz wcisnąć gdzieś 1-2 godzinki dziennie na naukę nowych technologii, realizację kursów, czy samodzielne próbowanie z pisaniem kodu. Można oczywiście oszukiwać – na przykład skracając czas przeznaczony na sen, ale… w dłuższej perspektywie wychodzi z tego więcej złego niż dobrego.
Oczywiście niektórzy twierdzą, że “wszystko jest kwestią organizacji”, ale… ja jeszcze chyba nie odkryłem sekretu dobrej organizacji 😢
Jest jedna iskierka nadziei. Co może Ci pomóc w nauce? Odpowiednio opakowana wiedza. Szczerze, nie masz czasu na dokładne studiowanie książek i samodzielną naukę przez miesiące w każdej wolnej chwili. Musisz korzystać ze skondensowanej wiedzy zaczerpniętej od specjalistów. Najlepiej gdy będzie upakowana w jakiś produkt – kurs, ebook, newsletter lub kontakt z ekspertem – konsultacje, mentoring, membership.
A jeśli chodzi o skondensowaną wiedzę podaną “na talerzu” to polecam mój cotygodniowy newsletter o narzędziach analizy i wizualizacji danych. Za darmo. Zapisać się możesz na przykład tutaj:
Na zakończenie
Podsumowując, łatwo nie jest. Czy się da? Oczywiście, chociaż nie każdemu się uda. Dużą rolę odgrywa tutaj motywacja i powody, dla których chcemy dokonać zmiany. Gdy sytuacja tego wymaga (fatalna obecna praca, duże potrzeby pieniężne itd.) – nie ma innego wyjścia. Trzeba zacisnąć zęby i konsekwentnie realizować swoją wizję przebranżowienia.
Tyle na dzisiaj!
